ಖಾಲಿ ಕಾ

''ತಮಾ, ಎದ್ಕಳ..." ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಕೈ ತಾಗಿದ ಸದ್ದಂತಿತ್ತು, ಅಪ್ಪ ಬಾಗಿಲು ಬಡಿದದ್ದು. ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತು, ನಿದ್ರೆ ಹಾಳಾದಾಗ ನನಗೆಷ್ಟು ಕೋಪ ಬರುತ್ತದೆಂದು. ದೂರದಲೆಲ್ಲೋ ದನಿ ಕೇಳಿದಂತಾದರೂ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಈ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ ನಾನು. ''ಬಯಲುಸೀಮಿಂದ ಹುಡ್ಗಿ ಹೊತ್ಕ ಬಂಜ್ವಡಾ ಯಾರೋವಾ, ಹುಡ್ಕಲೆ ಪೊಲೀಸ್ರು ಬಂಜ" ಅನ್ನೋ ಮಾತು ಎರಡನೇ ಬಾರಿ ಕೇಳುವುದರೊಳಗೆ ಕಾಲುಗಳು ಬಾಗಿಲತ್ತ ಒಯ್ದಿದ್ದವು, ಕೈಗಳು ಚಿಲಕ ತೆರೆದಿದ್ದವು. ಅದೆಷ್ಟು ಬೇಗ ಬಾಗಿಲತ್ತ ಸಾಗಿದ್ದೆನೋ ಅಷ್ಟೇ ಬೇಗ ಮತ್ತೆ ಚಾದರ ಹೊದ್ದು ಮಲಗಿದ್ದೆ. "ಹೋಗ್ತಾ ಬಾಗ್ಲ್ ಎರ್ಸಿಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ" ಅಂತೊಂಚೂರು ದೊಡ್ಡಕೇ ಕೂಗಿದ್ದೆ, ಅದೊಂಥರ ಅಲವರಿಕೆ ದನಿಯಲ್ಲಿ. ನನ್ನ ಕೋಣೆಯೆಂದರೆ ಅದೊಂದು ಥರ ಗೋದಾಮಿದ್ದಂತೇ. ಏಣಿ, ಹಗ್ಗ, ಬುಟ್ಟಿ, ಚೂಳಿ, ಸುತ್ತಿಗೆ, ವೈರು, ಸ್ಕ್ರ್ಯೂ ಡ್ರೈವರು, ಟೆಸ್ಟರು, ಮೊಳೆ ಮುಂತಾದ ವಸ್ತುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಗುಪ್ಪೆ ಹೊಡೆದಿಟ್ಟ ಕವಳದ ಕೊಟ್ಟೆಯ ರಾಶಿ. ಕವಳ ಅಂದ್ರೆ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಎಲೆ-ಅಡಿಕೆ-ಸುಣ್ಣಗಳ ಮಿಶ್ರಣವಲ್ಲ, ಪಕ್ಕಾ ಎರಡು ಚೀಟಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಗೋ ಗುಟಖಾ ಕೊಟ್ಟೆಯೇ. ಪ್ರಾಯದ ಹವ್ಯಕ ಹುಡುಗನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೇನು ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿರಬೇಕು! ಅದಿರ್ಲಿ, ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಬರಲು ಹನ್ನೆರಡು ಗಂಟೆಯಾದರೂ, ಮಲಗೋ ರೂಢಿಯಿರೋದು ಎರಡು ಗಂಟೆಗೇ ಅಂದಾಕ್ಷಣ ಮತ್ತೇನೋ ಉನ್ನತ ದರ್ಜೆಯ ಚಟಗಳಿವೆ ಅಂತಲ್ಲ; ಮೊಬೈಲು ನಿದ್ರಿಸಬಿ